Interview Mike Sexton (Nederlands)

Interview Mike Sexton over de WPT en Marcel Lüske

Er zijn een aantal personen in de pokerwereld die je eigenlijk niet of nauwelijks hoeft te introduceren. World Poker Tour commentator en Poker Hall of Famer Mike Sexton is beslist een van die personen. Als poker fan, volger en schrijver, met nog niet zoveel ervaring, beschouw ik Mike Sexton als een absolute held in de poker industrie. Waar moet je beginnen om deze man zo goed mogelijk te beschrijven.

Mike Sexton is om te beginnen een uitstekende pokerspeler, die tot nu toe zo'n 6 miljoen dollar met live toernooien verdiende, waaronder een WSOP bracelet in 1989. Wat Mike zo bijzonder maakt is zijn charismatische gedrag, zijn mooie pakken en het feit dat hij altijd bezig is om "poker" zo goed mogelijk te vertegenwoordigen. Het maakt niet uit of je hem aan of naast de pokertafel tegen komt, of hij wint of verliest. Mike Sexton is altijd een gentleman.

Mikes harde werken werd in 2009 beloond met een plekje in de Poker Hall of Fame. Een eer en bekroning die door vele wordt gezien als het hoogste wat je maar kunt bereiken in de poker wereld. Andere illustere namen die deel uit maken van deze groep zijn onder andere Johnny Moss, Puggy Pearson, Doyle Brunson, Chip Reese, en Stu Ungar. Naast zijn werk als vader, speler en ambassadeur is Mike ook werkzaam als Main Host voor de World Poker Tour. Ondanks zijn drukke agenda zijn we erg blij dat hij nog wat tijd heeft kunnen vrijmaken om met ons te praten.

Kunt u ons iets vertellen over de manier waarop u in de pokerwereld bent terecht gekomen?

Ik speelde veel poker en bridge tijdens mijn college tijd op de Ohio State University. Na school ben ik in het leger gegaan en ook met het 82nd Airborne Div die gestationeerd was op Fort Bragg in North-Carolina, speelde we veel poker. Toen mijn diensttijd erop zat begon ik thuis veel home games te spelen en het ging zo goed dat ik besloot om mijn baan als vertegenwoordiger bij het leger op te zeggen, om mijn geld te gaan verdienen met poker. Het leek me een goed idee om te gaan pokeren en als ik ooit "broke" zou gaan kon ik altijd nog terug gaan naar een echte baan. De 23 jaar daarna heb ik nooit meer een normaal loonstrookje ontvangen! Ik speelde veel poker in North-Carolina, dit duurde zo'n acht jaar en in 1985 ben ik naar Las Vegas verhuisd, en daar woon ik nog steeds.

Kunt u ons iets vertellen over uw eerste live toernooi en hoe eindigde het?

Ik weet niet precies of het mijn eerste live toernooi was, want zoveel speelde ik er in het begin niet maar de eerste keer dat ik in het geld kwam zal ik nooit vergeten. Het was in 1981 tijdens de Amarillo Slim's Super Bowl of Poker in Lake Tahoe. Ik eindigde derde in het Razz toernooi en dat was precies genoeg om mijn eerste geldprijs in ontvangst te mogen nemen. In die tijd betaalde Amarillo Slim aleen de nummers 1 (60 procent), 2 (30 procent en 3 10 procent) dus ik was erg blij met mijn eerste cash.

In 1985 verhuisde u naar Las Vegas om professioneel pokerspeler te worden. Hoe reageerde uw familie en vrienden op dit besluit?

Ik verhuisde naar Las Vegas omdat het spelen van de Home Games in North Carolina zo goed ging. Ook de World Series of Poker van 1984 verliepen erg goed. Ik speelde mee in drie toernooien en behaalde tweemaal de finaletafel. Persoonlijk wist ik gewoon dat het moment was gekomen om naar de pokerhoofdstad van de wereld te verhuizen. De vrouw waar ik op dat moment mee samenleefde kwam uit North Carolina en voelde er weinig voor om naar Vegas te verhuizen, ver weg van al haar vrienden. Ze kwam zelfs niet naar Vegas om ons huis uit te zoeken. Ze zei letterlijk: "You go and pick it out for us. I'm sure it will be fine." Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk kwam ze bij me wonen in Las Vegas maar helaas zijn we in 1991 uit elkaar gegaan.

Hoe was het om in de Big One for One Drop 2012 te spelen en heeft u handen anders gespeeld dan normaal omdat de buy-in maar liefst $1.000.000 bedroeg?

In het begin van het toernooi speelde iedereen een beetje veiliger dan normaal. Na een tijdje raakte iedereen gewend aan het feit dat de buy-in zo hoog was en vertoonde de meeste spelers weer hun normale spel. Toen er nog maar tien spelers over waren had ik verwacht dat het erg lang ging duren voordat de volgende zou afvallen. Alleen voor de beste negen spelers lag namelijk een geldbedrag klaar en niemand wil natuurlijk de $1.2 miljoen bubble boy worden in zo'n toernooi. Grappig genoeg ging het sneller dan verwacht. Sam Trickett verhoogde under the gun naar 800.000 met blinds van 150.000/300.000. Iedereen folde naar de big-blind Ilya Bulychev, die besloot all-in te gaan voor zijn laatste vijf miljoen chips. Sam, die nog zo'n 20 miljoen chips had, callde snel en draaide tot ieders verbazing K-8 offsuit om. Bulychev draaide Q-10 om, de dealer hielp Sam met twee achten en Ilya Bulychev moest afscheid nemen als bubble boy.

Voor de rest van mijn leven blijf ik fan van Sam Trickett

U heeft heel wat gewonnen met poker, inclusief een WSOP-bracelet in 1989, maar wat is nou de gebeurtenis of resultaat waar u het meest trots op bent?

Het winnen van mijn eerste WSOP-bracelet is nog steeds mijn mooiste overwinning. Hoewel ik twee maal meer dan een miljoen heb gewonnen is het winnen van een World Series of Poker event toch iets speciaals. Daarnaast was het ook nog eens een Seven Card Stud Eight-or-Better evenement, en dat is de variant die ik op dat moment dagelijks speelde om mijn geld mee te verdienen. Ik ben ook erg trots op mijn overwinning tijdens de WSOP van 2006, toen ik het Tournament of Chapions event won en $1.000.000 ontving. Van dat geld heb ik $500.000 aan vijf verschillende goede doelen gegeven, en dat geeft me nog steeds een erg verheugend gevoel. Mike Matusow, die het toernooi het jaar daarvoor had gewonnen, eindigde deze keer als derde en de heads-up met Daniel Negreanu duurde maar liefst zeven uur.

Het meest trots ben ik op het feit dat ik sinds 2009 deel uit maak van de Poker Hall of Fame. Deze onderscheiding voelt als een oeuvre award.

Hoe bent u uiteindelijk bij de World Poker Tour uitgekomen?

Steve Lipscomb, de oprichter van de World Poker Tour liet het Tournament of Champions evenement (1999-2001) filmen. Ik verzorgde het commentaar op de finaletafel en toen het over was kwam Steve naar me toe en zei het volgende: "Mike, that was the best poker commentary I've ever heard."

Ik bedankte hem voor zijn mooie woorden en een jaar later begon hij met de World Poker Tour. Hij nam contact met me op en zei het volgende. "Mike ik heb goed en slecht nieuws voor je. Ik wil dat jij de commentator van de WPT wordt. Het slechte nieuws, is dat als je de baan aanneemt, je niet mee kunt doen aan de WPT toernooien". Op dat moment was ik al 15 jaar actief in het toernooicircuit en dit was een nieuwe uitdaging die ik niet wou laten lopen. Op dit moment zijn we alweer met het dertiende seizoen van de World Poker Tour bezig, en ik heb er nog steeds erg veel plezier in.

Deze foto is eigendom van de World Poker Tour

Moet u wel eens kiezen tussen uw werk als commentator en speler en wat zou uw keuze zijn?

Ik zie mezelf nog steeds, eerst als een pokerspeler en pas daarna als een commentator, maar ik weet niet of dat nu nog wel helemaal terecht is. Vince van Patten, met wie ik het commentaar doe, en ikzelf mochten tijdens de eerste zeven seizoenen zelf niet aan de toernooien meedoen maar hier is verandering in gekomen. De WPT wou namelijk dat we ook echt naar de toernooien toegingen en vanaf de eerste dag tot de laatste dag aanwezig zouden zijn. Hierdoor zijn de regels veranderd en kregen we toestemming om aan de toernooien mee te doen. Gemiddeld doe ik aan zo'n vijf of zes WPT-events per seizoen mee en ik vind het nog steeds heerlijk om de strijd aan te gaan en mezelf te meten met de talenten van nu. Qua resultaten ben ik ook wel tevreden. Ik ben meerdere malen in het geld geëindigd en ik heb twee keer de finaletafel gehaald.

Vince van Patten en uzelf vormen een geweldig team tijdens de World Poker Tour uitzendingen. Hoe is het om met Vince de toernooien te verslaan en hoe is jullie relatie als de camera's niet draaien?

Vince en ik zijn al met poker bezig vanaf dat we dertien jaar oud waren. Vandaag de dag houden we nog steeds van het spelletje en genieten we nog steeds van iedere finaletafel die we doen. Het is geweldig om met Vince samen te werken. Ook buiten de uitzendingen om zijn we goede vrienden en gokken we samen op de gekste dingen. We gokken zelfs onderling op de winnaars van de finaletafels en we wedden hoelang de finaletafel gaat duren.

In 2009 werd u geselecteerd om toe te treden tot de Poker Hall of Fame. Hoe voelt het om onderdeel uit te maken van deze illustere groep en heeft deze beloning invloed gehad op uw werk als ambassadeur?

Het toetreden tot de Hall of Fame is de hoogste onderscheiding die je maar kunt krijgen. Deel uit maken van een groep met onder andere Johnny Moss, Puggy Pearson, Doyle Brunson, Chip Reese, and Stu Ungar gaf me in het begin een verbijsterend gevoel. Ik ben de personen die mij hebben gekozen erg dankbaar en ik weet zeker dat mijn werk als ambassadeur heeft bijgedragen aan het feit dat ik gekozen ben. Het toetreden tot de Fall of Fame voelt zonder twijfel als een oeuvre award en is de grootste prestatie die een pokerspeler kan bereiken.

Wie zou u dit jaar laten toetreden tot de Poker Hall of Fame als u het voor het zeggen zou hebben?

Er zijn meerde mensen die hiervoor in aanmerking zouden komen, maar er mogen er ieder jaar maar twee bijkomen. Ik weet haast zeker dat Daniel Negreanu dit jaar gekozen gaat worden. Aangezien je minimaal 40 jaar moet zijn en hij dit jaar 40 is geworden, maakt hij een erg grote kans. Hij verdient het absoluut. Andere kandidaten die het in mijn ogen verdienen zijn John Hennigan, Huck Seed, David Oppenheim en Bruno Fitoussi. Er wordt ook al een tijdje gesproken om een aantal spelers, die niet meer leven, toe te voegen aan de Poker Hall of Fame. Onder andere old-school speler Bob Hooks, gentleman Chad Brown en Danny Robison zouden hiervoor in aanmerking komen. Persoonlijk denk ik ook dat schrijf goeroe's David Sklansky en Mike Caro op een bepaalde manier Hall of Fame erkenning zouden moeten krijgen.

In Nederland wordt u vaak vergeleken met Marcel Lüske, snapt u de vergelijking en wat is uw persoonlijke ervaring met Marcel?

Ik had en heb nog steeds enorm veel respect voor Marcel Lüske. Dit heeft niet alleen met zijn prestaties te maken maar vooral vanwege de manier waarop hij zich gedraag aan en buiten de pokertafel. Hij is een geweldige poker ambassadeur en ik beschouw hem als een goede vriend. In niet al te lange tijd, zullen er ook Europeanen aan de Poker Hall of Fame worden toegevoegd en daar ben ik het helemaal mee eens. Marcel Lüske zou in mijn ogen een erg goede kandidaat zijn.

Wat zijn uw doelen voor de komende jaren?

Om te beginnen wil ik graag een goede vader zijn voor mijn zoon, die pas zes is geworden. Daarnaast wil ik graag helpen om de WPT en PartyPoker nog groter te maken. Ook wil ik graag goed presteren tijdens de WPT, WSOP en cash games waar ik de komende jaren aan mee zal doen.

Nog drie korte vragen om het interview mee af te sluiten - in uw ogen wie is de beste:

Texas Hold’em toernooi speler?

Stu Ungar is voor mij absoluut de beste no-limit hold’em player of all time. Wie de beste Texas Hold’em toernooi speler op dit moment is valt lastig te zeggen want er zijn zoveel fantastische spelers.

Cash Game speler?

Phil Ivey

All round poker speler?

Chip Reese is de beste die ik ooit heb gezien.

Helaas komt aan alles een einde, dus ook aan dit interview. Ik wil graag Mike Sexton en Richard Ryan bedanken voor hun tijd en hulp. Voor we afsluiten wil ik jullie nog graag wat World Poker Tour nieuws meededelen.

De World Poker Tour komt voor de eerste keer naar Nederland. In Oktober staat de WPT-National Valkenburg op het programma. Wil je je graag inkopen voor het eerste WPT toernooi, ooit in ons land, of wil je meedoen aan een van de kwalificatie toernooien? Kijk dan snel op deze website voor meer informatie.

De foto in dit interview is eigendom van de World Poker Tour